QUA PANDITUR ORBIS

VIS UNITA FORTIOR


INSIGNIA PRAELUSTRIS Societatis Scoticanae, AD AFRICAM & INDIAS Mercaturam Facientis, Explicata.

JAm via tuta patet vastus qua panditur Orbis,
Scotia, navigiis littus in omne tuis.
Sol Oriens supra Galeam faelicia signat
Tempora qui Mundum circuit Axe suo.
Utque suis radiis Sol totum illuminat Orbem,
Sic Scotis Jus est Solis ad omne latus.
Divisum & Scutum partes in quatuor aequas
Tot Mundi expressas exhibet arte plagas.
Coeruleóque solo Crux candida more Decussis
Denotat innocuam perpetuamque fidem.
Europam referens Clypei stat parte supremâ
Navis onusta, ferens Carbasa tensa Notis.
Quaeque Caledonias naves distinguat, aplustre
Caeruleum in malo Crux secat alba volans.
Exprimit hinc Asiam dextro quadrante Camelus,
Jumentum patiens pulveris atque sitis.
AFRICAM ab adverso monstrat quadrante Elephantus,
Bellua quâ nulla est Marte vel arte prior.
Peruviana & ovis subtùs spectabilis auro,
Americae ingentes optimè adumbrat opes.
Sustentantque Viri duo nudi Insignia, quorum
Hic niger est Afer; fuscus is Americus.
Inque humeris dextris stat Cornucopia plena,
Omne genus fructûs deliciasque ferens.
Fortior unita est vis imâ pingitur orâ:
Sic quae non prosunt singula, juncta juvant.
Quisnam igitur posthac ausit contendere Scotis,
Egregiis pariter Marte animisque viris?
Mos quibus est saevis caput objectare periclis,
Et per mille neces quaerere laudis iter.
Carduus est vobis [...] tacesset,
Unguibus horrendis terribilisque Leo:
Sunt quoque spectati Juvenes florentibus annis
Bellica quos virtus, celsus & ornat honos.
Auspiciis quorum vestri ductuque Senatûs,
Quis sapiens dubitet grandia posse geri?
Inclyta Scotorum fama est diffusa per Orbem
Hactenùs, at nuper claruit illa magis.
Postquàm parva manus nostrorum fortibus ausis
[...]stitit Hispanis depulit atque loco;
Et turpi dareterga fugâ densata coegit
Agmina, non aliter quàm fugit agna lupum.
Quando igitur valeant tam pauco milite Scoti
Confertos hostes fundere, & obterere;
Viribus unitis quid non praestare valebunt
Quorum sors una est, mens, manus, atque fides?
Floreat ô seros nova nostra Colonia in annos,
Et duraturum nomen ad astra ferat.
Magna Caledoniae sic gloria surget utrique
Rumpatur vestris hostis ut ipse bonis.
FINIS.

This keyboarded and encoded edition of the work described above is co-owned by the institutions providing financial support to the Text Creation Partnership. This Phase I text is available for reuse, according to the terms of Creative Commons 0 1.0 Universal. The text can be copied, modified, distributed and performed, even for commercial purposes, all without asking permission.