Ministerium Ecclesiae Anglicanae à Reformatoribus nostris nec factum est nullum nec Antichristianum.
VOs sacri
Herôum manes, coeloque recepti,
Quorum vindiciis primò
instaurata refulsit
Relligio, & nimiùm, dum fas rectum
(que) putaret,
Romanae obsequio devota
Britannia sedis,
Excussit Papale jugum; descendite
Olympo
Augusti, & mentes si tangit cura beatas
Aut amor ingrati vestris virtutibus Orbis,
Praesentes hodiè vestros ornate triumphos.
Quantillum vobis curae est, quos ardua coeli
Regia victores celebrat
clamore secundo,
Quid mendax
Roma, aut Romae Fanatica, partû
Vipereo, proles, vecordi murmure possit
Obstrepere? Ut toto imprimis ridetur
Olympo
Fabula de
Manni capite, & convivia ficta
Sac
[...]antûm sese sua per suffragia Patrum.
Res m moranda novis Annalibus, atque recenti
Historià, quod cùm delubra arae que paterent
Undique, fumanti fierent nova sacra
popinâ
Scilicet hinc miseros sec'lo volvente, nepotes
Perpetuus sacri, nullo praeclusus hiatû,
Ordo Ministerii, fidei mysteria tradens
Attigit! ô habeas aliquem, pia
Roma, pudorem:
Hunc potiùs turpi sacratum crede popinâ
Cujus vel foedum facta est Urbs tota lupanar;
Cujus vel scortum, vel scorto nata propago
Incestat sanctae subsellia proxima sedi.
Qualiter
Alphaus (seu
Nympha Arethusa vocetur)
Arcadiâ profugus, demerso creditur amne
Occulto latè subter mare tramite serpens
Fonte iterum puro
Siculis emergere in oris:
Sic primaeva Fides, fideique in secula custos,
Recta Ministerii longo successio tractû
Deducta, à primis haec usque ad tempora fluxit.
Tecta diu, obducto limosis sordibus alveo
Fluxerat, & densâ circum caligine susa
Fugerat humanos oculos, at cognita coelo,
Relligio,
Roma captivum caeca pet Orbem
Impietas saevéque potens dum glisceret error.
Emersit tamen &
longo post tempore laetum
Exeruit caput, & veteri splendore decora
Ringente
Italiâ, Papâ frendente, refulsit.
Tunc coeli auspiciis parens, simul
Anglia felix
In libertatem antiquam lucemque renata est;
Rejecto quicquid delirae somnia Romae
Aut fraus, ambitio, lucri
(que) insana cupido
Primaevae addiderant fidei: aeternum
(que) recepto
Quicquid
Apostolici afflatû prudentia
sec'li
Sanxerat aethereo. Felicem te usque vocarem
Anglia, si semper mente hâc immota stetisses.
Fata obstant, obstat violenti saeva propago
Calvini, fidei sine fine intenta modoque
Purgandae; & fastûs Papalis stirpe revulsâ,
Succrescens tumidae
Paritas vesana
Genevae.
Illicimprimis coelo data jura recepit
Ordo sacer, qualis circa primordia fulsit,
Partito officii triplicis distinctus honore.
Longa hinc sanctorum Patrum per secula fluxit,
Longa Ministrorum series. Hinc tempore justo
Ascendit
proesens Orbis Patriarcha Britanni
Promeritum virtute thronum; quo
Granta triumphat
Patrono, & felix
Rectore Ecclesia gestit.
Hinc
Petrus, cujus nomen formidine quassat
Papalem Cathedram, & tenebris emersa profundis
Saepiùs, obtundit sceleratae dogmata Romae.
Quicquid
scurr a procax, quicquid
Fanatica turba
Obstrepat, invidiâ stolido
(que) armata furore.
Ille quibus
Primas, aut
Praesul displicet
ille,
Non hos Relligio petit instaurata
Patronos,
Non
hostes metuit: Queîs nil impunè placebit,
Cui
Liga solennis, sacratum sanguine
Foedus,
Assertor
Beza, &
Calvinus defuit author.
Polygamia Legi Evangelicae repugnat.
ESse duas
Veneres generis non unius olim
Atque illis
pueros creditur esse duos.
Illa vagâ spumâ turbatae nascitur undae:
Haec fuit ipsius filia dicta
Jovis.
Altera lascivis solet urere pectora flammis,
Et variis animum sollicitare modis.
Altera virgineas taedas fecisse jugales
Et castos satagit conciliâsse toros.
Illa procax puero Dea cum petulante subegic
Infantis mundi saecula prima sibi.
Tum vaga robusti nullo connubia ritû
Jungebant, nullâ lege vetante, patres.
Sic nova cuique fuit deducta colonia terrae,
Ex populis genuit quos sibi quis
(que) parens,
Sexcentos licuit dum desudare perannos,
Natorum
(que) novos multiplicare greges.
Creverit uxorum sic natio, larga supellex,
Pauper erat potuit qui
numerare pecus.
Forsan & uxores coluerunt more
Scytharum:
Non binas messes praebuit unus ager.
Longè aliâ nobis causâ deducitur uxor,
Municipes coelo quos genuisse decet.
Castaque virgineum est imitata Ecclesia
sponsum:
Nempe animas
Christo parturiisse velit.
Sic monet illa
Venus puris advecta columbis,
Solùm animos animis quam sociare juvat.
Quaeque duas alias dilexit,
adultera mens est,
Alterius pellex pellicis una manet.
Nec plures adamare jubet nos Author amoris
Uxores; dederit
mollius ille
jugum.
Una
Laborantûm curas hîc auget, in astris
Nulla
Triumphantûm gaudia diminuet.
ERGO,
Quisquis erit cui non uxor satis una videtur,
Nililli satis est, vane
Lysere, mali.