DOCTRINA ECCLESIAE PAPISTIcae tollit fundamentum salutis.
ROmáne ferre Fidem? poterit priùs ignis & vndam,
Quàm Paulus Papam Románe ferre Fidem.
Disserit esse fidem stabilem, certamue futuri
Paulus: Papa vagam disserit esse fidem.
Gemmea scripta Dei docet is satis esse saluti:
Hic perfecta negat gemmea scripta Dei.
Cognita lingua decet, sic tradidit ille, precantem:
Hic: minùs orantem, cognita lingua decet.
Non sua facta probat, Christi sed dona prehendit:
Hic Christo fidit? non; sua facta probat.
Passio Christe tui, non Divi, sufficit illi:
Isti non satis est passio, Christe, tui.
Scita tenere Dei, facilis contentio, clamat
Roma: Fides majus, scita tenere Dei.
Quid vetus atque novum distant, ea foedera nescit:
Haec novit, distant quid vetus atque novum.
Praemia mortis habet praeceps, ait illa, reatus:
Haec, scelus omne suae praemia mortis habet.
Non vitiosa putat castae contagia mentis:
Haec, eadem laudat? non; vitiosa putat.
Munera grata Deo, sine Christo, praedicat illa:
Ista, profana negat munera grata Deo.
Nec simulacra colit, postem panemue veretur
Paulus: Papa, malùm, sed simulacra colit.
Sanguine cuncta sacro, monet is, peccata piari:
Hic, non purgari sanguine cuncta sacro.
Mystica signa duo sumentibus ille ministrat:
Hic, non dat coenae mystica signa duo.
Christe, Propheta pius, Princeps, ait, esue Sacerdos:
Hic, non es solus, Christe, Propheta pius.
Pingit & ille Deum justum, plenéque benignum:
Non summè talem, fingit at iste, Deum.
ERGO.
[...],
[...].
ANGLICANA ECCLESIA PVRE docet omnes articulos fidei.
DIcite sub toto, fratres, Ecclesia coelo,
Num nostra doceat puriùs ulla fidem?
Cernite quàm nostris numen venerabile templis,
(De Patre ne dicam) Filius unus inest.
Verus homo, verus
(que) Deus: Virgo sine patre
Quem peperit, genuit quem sine matre Deus.
Non alius nobis vates oracula promit:
Nemo cum Christo dividit imperium.
Non est dimidius nobis, sed totus Iësus:
Qui solus peragat morte salutis opus.
Nam terrae judex, tamen est sub judice passus:
Et coelo major substitit ille cruci.
Corpore pro terrae natis, anima
(que) litavit:
Inde salus animis, corporibus
(que) venit.
Et tulit infernos divina mente dolores:
Hinc nostra infernas effugit umbra domos.
Reddidit ut
(que) tuum corpus tibi, Christe, sepulcrum:
Reddent depositum nostra sepulcra suum.
Et tuus ascensus nobis ascensus in astra est:
Et tua majestas nostra corona manet.
Iudició que tuo tuti servabimur omnes:
Hoc Deus indicium spiritus intus alit.
Sic nos in Christi corpus coalescimus unum:
Sic vita vegetat nos sua membra sua.
Ergo mori poterunt Sancti? poterunt-ne perire,
Agnino quorum sanguine corda rubent?
Non poterunt. Sed post peccata remissa resurgent,
Inue polo tanquam lumina semper erunt.
Haec est nostra fides, quam Christus sanguine signat,
Spiritus instillat, quam Pater ore docet.
Quomodo non igitur sancta est, quam sanguine Christus,
Spiritus instinctu sanxit, & ore Pater?